Lefkoşa-Güzelyurt anayolunda yaşanan trajedi, Kıbrıs’ın kanayan yaralarından biri olan trafik terörünü bir kez daha gözler önüne serdi. 24 yaşındaki Ahmet Can Kepenek, hayatının baharında, bir insanın dikkatsizliği, bir sistemin umursamazlığı ve bir ülkenin ihmalleri yüzünden aramızdan koparıldı.
Bu kaza, sadece direksiyon başındaki bir sorumsuz sürücünün eseri değil, aynı zamanda bu yolları ölüm tuzağına çeviren yetkililerin ve sorumluların ortak utancıdır.
Çarptığın anda durmuş olsaydın belki de hastaneye erken götürülmesini sağlayıp hayata dönmesini sağlayabilirdin!
Bir insanın yaşamına son verdikten sonra, durup bir dakika düşünmek yerine, arkasına bakmadan kaçan bir vicdansız var karşımızda. Koca bir hayatı yok etmiş, ailesini tarifsiz bir yasa boğmuş, sevdiklerinin dünyasını karartmış… Ama yaptığı ilk şey ne? Olay yerinden kaçmak!
Söyle bakalım, kaçarken o yolda ayağın titredi mi? Aynaya baktığında kan gördün mü? Lefke’ye kadar giderken bir kez bile düşündün mü, “Ben ne yaptım?” diye… Hayır, düşünmedin. Çünkü birini öldürmenin ağırlığını bile taşıyacak yüreğin yok!
Ama unutma! Vicdan, kaçıp saklanabileceğin bir yer değil. Yakalandın. Tıpkı her suçlu gibi. Peki ya adalet? Senin gibi birini ne yapacak? Üç beş sene sonra tekrar aramıza mı salacak?
*
Bu olayda elbette tek suçlu direksiyon başındaki kişi değil.
Sorumluluk makamındakiler, siz de en az bu kaçan sürücü kadar suçlusunuz! Neden oradaki yol yıllardır aydınlatılmadı?
Neden o yol hâlâ güvenli bir yaya geçidine sahip değil?
Neden trafik kontrolleri yetersiz?
Neden Lefkoşa-Güzelyurt yolu, sürat meraklılarının yarış pistine dönüşmesine göz yumulan bir alan hâline geldi?
Kaç ölü lazım size? Kaç genç daha toprağa girecek ki “Önlem almalıyız” diyeceksiniz?
Bugün Ahmet Can öldü. Ama aslında hepimiz ölüyoruz. Trafik canavarlarının elinde her gün, her saat, her saniye…
*
Bu yazıyı okuyan herkese sesleniyorum:
Trafikte bir direksiyon değil, bir can taşıdığınızı unutmayın!
Yetkililer, bu yolun ölüm tuzağı olduğunu daha kaç cesetle öğreneceksiniz?
Ve kaçan sürücüler, aynaya baktığınızda hâlâ insan gördüğünüzü mü sanıyorsunuz?
Son sözüm Ahmet Can Kepenek’in ailesine…
Ne söylesek, ne yazsak acınızı hafifletmez. Ama bilin ki bu olay unutulmayacak!
Ateş düştüğü yeri yakar!
Allah geride kalanlara sabır versin!
